KEBİRE ANA DİRENİŞ EZGİLERİYLE BÜYÜTTÜ MAZLUM’U

Kani Yado – 08 Mart 2012

Emekçi kadınların emek ve yürek önderliğinin günü olan 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü’nü KEBİRE ANA’nın temsilinde kutluyoruz.

KEBİRE ANA DİRENİŞ EZGİLERİYLE BÜYÜTTÜ MAZLUM’U

Kebire Ana’yla ilgili pek az bilgi kamuoyuna yansıdı. Kebire Ananın en büyük kızı Arife ile ilkokulda beraberdik. Arife de Kebire Ana gibi daha ilkokulda bize analık yapıyordu. Kebire Ana analığını, şefkatini bütün çocuklarına dağıtmıştı. Her biri bir başka güzel yürekler taşırlardı. Mazlum Doğan, tüm bu güzelliklerin toplamı ve özetiydi.

Hele Fevzi’in dostluğu, Delilin doğru sözlülüğü ve pürüzsüz duruşu tamamıyla Kebire Ananın vasıflarıydı. Genellikle erkekler ile ilgili anlatımlar abartılı olur, her nasılsa analarla ilgili anlatımlar eksik kalır. Kimi tutsaklığa karşın cenneti ayaklarının altına sererek teselli armağanını verir, kimi dine ve siyasete malzeme yapmak için bir kaç kelime yapar. Kebire Ananın asil duruşu, dürüst kişiliği güzel yüreği ne övgülere ihtiyaç duyar ne de başka niyetlere…

Size tarihin o önemli döneminin şahidi olarak söyleyeyim! Annelerimiz bizim liderimizdi. Her insanın referans aldığı veya etkilendiği bir insan vardır. Tüm olumlu vasıfları annelerimizden aldık. Kebire Ana Dersim’in acılarında kavrulduğu gibi, bebeklerini Dersimin toprağını sobada veya sacda kavurarak kundaklamış, dergûşta Dersimin ninnileriyle sallamıştı.

Annem ise Arap gericiliğinin en bağnaz, en öldürücü, en karanlık geleneklerinin hüküm sürdüğü karanlıkta tek başına direnmişti. Annem bu direnişiyle karanlıkların düşmanı olarak beni doğurmuştu.  Belki Dünyaya daha evvel bir Nietzsche gelmemiş olsaydı annelerimiz bize Nietzsche ismini verirdi. Çünkü bizi isyanlarıyla büyütmüşlerdi.

Hiçbir şey tesadüf değildir. Mazlum Doğan’ı doğuran Anne ile benim annemin ortak sorunu onları biri birine dost etmiş, biz onların çocukları olarak bu koşullarda kardeşleşmiştik. Nietzsche hangi koşullarda asileştiyse, biz de o karanlık koşulların asisiyiz. Kemalizm her tarafı kendi rengine boyadığı halde, Kebire Ana hep bize Kurdistan’ın renginde kalarak Dersim’in acılarını aktarırdı.

Kebire Ana hiç bir çocuğuna “Kemal, Zübeyde“ isimlerini koymamıştı. Çocuklarına, arif olmanın, fevz sahibi olmanın, mazlum olduğumuzun delili olarak Dersimin acılarında Kurdistanı belgeliyordu. Çocuklarına isim verdiğinde, Kurdistan’ın muhtaç olduğu değerleri yansıtan kavramları layık görmüştü ve Kurdistanın acılarına delil yapmıştı. Delil hem yüzündeki estetiği hem de dobralığını annesinden, boyunu posunu, düzgün fiziğini, titizliğini babasından almıştı.

Eskiden yörelerimizde nüfus bugünkü gibi kalabalık değildi. Mazgirt, Çarsancak, Moxundi, Nazimiye köylerinde kim yaşamış, katliamda kim vurmuş, kim vurulmuş kim kimin çocuklarıdırlar biliyorlardı, isim vererek konuşuyorlardı. Annem ne zaman dışarı fırlayıp rehvan at gibi hızlı hızlı yürüseydi, Kebire Ana ile buluşacağını anlardım. Kuşlarla birbirine haber gönderip bir yerde buluşurlardı şüphesiz.

Onlar eli boş bir yere gitmezlerdi. Geniş elbiselerinde zulaları vardı. Yoksul evlere gittiklerinde mutlaka beraberinde yiyecek, giyecek bir şeyler götürürlerdi. Zaten zengin dostlarımız yoktu, yıldızımız onlarla barışmıyordu. Kebire Ana kelebeğin, arıların ayaklarında taşıdığı özgürlüğü taşır gibi devrimin sorunlarını taşırdı. Dersimin acılarını anlatırdı gittiği yerlerde.

Annelerimiz bizim liderimizdi. Şefkati onlardan öğrendik. Kadınlarda kalleşlik yoktur. dobra dobra devrimcidirler.

Hz. Ali’nin kaynanası, Fatma’nın anası, hasan ve Hüseyin’in büyük anası Hatice de devrimciydi. Kendi coğrafyasında barbarlığa, korsanlığa son vermek istemişti. Ama kadındı, o coğrafyada kadın lider olmazdı! Hatice etrafındaki işçilerle, okumasız-yazmasız erkeklerle Mekke putperestliğine kafa tutmuştu, bilgi hazinesiyle erkekleri harekete getirmişti. Bu gün onun ismi pek anılmaz. Erkek egemenliği onu arkadan

vurmuştu. Onun “İslam“ rüyasına son veren egemen barbar erkekler, erkekliklerini Mezopotamya ve diğer coğrafyaları talan edip zulümle gösterdiler.

Düşüncenin ve sosyal gelişmeler tarihinin, kadınların yürek dilinin neden olduğu önemli gelişmeleri ne kadar gündeme getirdiğini bilmiyorum ama mutlaka kadının bu meziyetleri belgelenmelidir.

Hangi olaya bakarsanız bakın erkek egemenliğinin neden olduğu mağduriyetler, talihsizliklerle karşılaşırız. Kebire Ana gibi annelerimiz kimlik bunalımından ve ıstırabından kurtulmak için ne soyunu Mekke’ye, ne Horasana, ne Taşkent’e bağlardı. Çünkü tüm değerleri, tüm acıları kendi toprağında yaşadığını ve buraya gömüldüğünü biliyordu. İnsanüstünde yaşadığı topraklarda topraksız, insan kendi yaşadığı değerlerinde soysuz olmaz!

Kebire Ana gibi liderlerimizin hatırına, bizi perişan etmek isteyen TC faşizminin inadına birliğimizi bozmadan, oyunlara gelmeden ülkemize sahip çıkalım. Genel Kurmay, Hükümet istediği kadar yönlendirme girişimlerine hız versin, biz birliğimizde kalalım. Biz lider sıkıntısı çekmiyoruz. Naylon liderlere ihtiyaç duymuyoruz. Annelerin yüreğine kulak verilirse her birinin nasıl güçlü lider olabileceğini görebiliriz.

Biz yılda bir kere erkeklerin kadına baskı, işkence, şiddet ve tahakküm ettiklerini kadın ananın ve yılın 365 gün ve 6 saat hatırına yazılıyor, çiziliyor. Bu mağdur kadın kim, bu zalim erkek kimdir! diye kimsenin ciddi bir yaklaşımı olmuyor. Mevcut olan yaklaşımlar ise süslü puslu laflarla erkeğin sicilini unutturup egemenliğini başka bir renkte kalıcılaştırmaya yarayacaktır.

Kadınların gelenekçi ve muhafazakar olduğunu söylerler! Hangi kadın çocuğuna hamile kalırken, onu doğururken, onu büyütürken, çocuğunun eline şiddet sopasını alıp analara baskı yapmasını, kadına şiddet uygulamasını ister? Her ana bir analık yüreği taşır ama her ana özgür değildir. Anaların çocukları erkek egemenliğinin sihirbazlarıyla yolları şaşırtılıyor.

Her 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü ve Anneler Gününde iki anneye sahip olduğumu hatırlıyor her kesten daha çok seviniyorum.  İyi ki böyle güzel, böyle inatçı ve böyle emekçi annelerimiz vardır.

Kani Yado

www.kaniyasor.wordpress.com