GERÇEKÇİLİK VE GERÇEKDIŞILIK

Kani Yado – 01/06/2012

Bilim, somutu ve somutun yansıması olan düşünceyi, realizm ve idealizm olarak tanımlıyor. Bilim disiplinlerinin  kavramları batı dillerindeki şekliyle kabul edildi ve tedrisatta bu kavramlar kullanıldı.

Osmanlı kalıntıları olarak kabul ettiğimiz Türkiye ve diğer coğrafyalar kanıksanmış yaşam biçiminin hurafelere dayalı düşünce felaketleri yüzünden çok önemli konular ya ezberlenerek anlaşıldığı sanılıyor veya hiç kavranmıyor.

Realizmin anlamını biz hakikatçilik olarak biliyoruz. İdealizm ise ‘idea’ kelime kökünden türeyen düşüncesellik anlamında kullanılıyor. İdealizm dallanıp budaklanınca din istismarcılığından tutun üfürükçülüğe kadar gidebiliyor.

Felsefede düşünce maddenin yansıması olarak tanımlanır. Yani düşünce hakikatin ruhu olarak ifade ediliyor. Düşünce maddi varlıklarla ilgili fikir yansıması olduğuna göre tanımımız doğrudur.

Madde somut bir varlık olduğu için ona bakmak, onu görmek, ona dokunmak mümkündür. Onu bu somutta yok saymak mümkün değildir. Ama İslam ve Hıristiyan gericiliğinin cirit attığı tarihlerde bir İslam veya  bir Hıristiyan şeriatçı gericiye ‘’dünya öküzün boynuzunun üstünde değildir’’ düşüncenizi söylemeniz için ölümü göze almanız gerekiyordu. Boynuzlu gericilik günümüze kadar  devam etse de insanlar akil yoluyla Yüce Rabbimizin gerçekliğini bilimde görüyor ve üfürükçü gericilik her gün biraz da itibar kaybediyor.

Toplum gerçekdışılığı lastik gibi uzata uzata  üfürükçülük mertebesine çıkarabiliyor. Üfürükçülüğü hepimiz tanıyoruz. Çünkü her ailede dinler, inançlar ve geleneklerle gerçek olmayan şeylere inanılır veya gerçeklere gerçekdışı isimler konur. Gözle görünmeyen bakteri gibi canlılara ‘’cin’’ diyebiliyor, ruhsal hastalıklar ‘’cin çarpmışlık’’ gibi isimlerle ifade edilebiliyor.

Gerçekçilik ve gerçekdışılık tarihi süreç içinde hem teorik ve hem de pratik alanda mücadeleye giriştiler. Tarihte bazen bu mücadelelerin savaşa dönüşmesiyle çok kan dökülmüştür. Bazen realizm dediğimiz gerçekçilik Milattan Önce 2000 yıllarında Çin, Hindistan, Mezopotamya, Mısır ve Yunanistan’da olduğu gibi bilimin gelişmesi şeklinde öne çıkarken, bazen de gerçekdışılık öne çıkarak gerilik egemen olmuştur. Tabi burada belirleyici neden maddi yaşam biçimidir. Bununla ilgili düşünce bir yansımadır.

Biz gerçekçiliğin ve gerçekdışılığın sadece fikir düzeyinde bir mücadeleye neden olduğunu söylersek yanlış olur. Bunun maddi yaşam gerçekliği de vardır. Üretimi esas alan gelişme dinamizmi gerçekçiliği sahiplenirken, üretimi sömürmeye veya onu gasp etmeye eğilimli olan toplayıcılar sınıfı veya ruhaniler sınıfı gerçekdışı iddialarla toplumu etkileyerek onun üzerinde egemenlik kurmak isteyebilir.

Gerçekçilik güneş sistemini, gezegenleri ve ay gibi uyduları araştırıp bu sistem hakkında bilgiye ulaşırken gerçekdışılığı esas alanlar ayın nur olduğu, çatallı olduğunu veya dünyanın öküzün boynuzlarının üstünde olduğunu söyleyebilirler.

Üretmeden üründen yararlananlar ya ticaret sektörü ile veya toplumun üzerinde bir muktedir güç olma başarısından sonra ona sahip olmak söz konusu olabiliyor. Hıristiyanlık ve İslamiyet’in kısa sürede ardarda ilan edilmesi ve geniş alana yayılmasıyla birlikte gerçekçiliğin yerini gerçekdışılığın aldığını, bilimin yerini bilimdışılığın aldığını tarihi belgeleriyle öğreniyoruz.

Milattan Önce 2000 yıllarında gelişmeye başlayan bilimin, Milattan sonra Hıristiyanlığın ve İslamiyet’in yayılmasıyla yüzyıllarca durakladığını görüyoruz.

Bu talihsizlik 1600 yıllarına kadar Avrupayı karanlığa mahkum ederken Avrupa Rönesans’ıyla toplumlar normal yaşamlarına dönerken İslam toplumları hala bu karanlığı yaşamaktadırlar. Tüm dünya İslam Rönesans’ını da merak ediyor, bu günkü kıpırdamaların  bu İslam  Rönesans döneminin başlangıcı olup olmadığını merak ediyor.

Gerçekdışılık egemen olduğu zaman devletin, toplumların, bireylerin sorumsuzca saçmasapan, insan mantığının kabul edemeyeceği eylemler, davranış biçimleri sergileyebiliyor.

Mesela Uludere’de Türk Silahlı Kuvvetlerinin karakol subayları için ücret karşılığında kaçakçılık yapan işçilerin bombalanarak öldürülmesi ne muhalefetin siyasi yalancıları ne de iktidardaki Ak Parti iktidarının gerçekdışılığı  tarafından dile gelmiyor. Biri susuyor diğeri muhalefet olduğu halde bu cinayetin nedenini açıklamıyor.

Oysa ortada TC karakolları için yapılan bir sınır ticareti vardır. Ölen köylüler karakol subaylarının isçileridirler. Siyasi üfürükçüler neden bu gerçeği saklıyorlar? Olayı farklı gösterenlerin TSK ile sivil siyasilerin ortak çıkarları nedir ki bu cinayet saklanıyor veya başka şekilde gösteriliyor?

İktidardaki şanslılar rantlarını sınır karakollarına kadar geliştirdiklerine göre elbette iktidar yanlıları militaristler ile Gladio taraftarları olan militaristler arasında çatışmaya dönecektir. İktidar TSK ile karşı karşıya gelmemek için konuyu saptırıyorsa, muhalefet neden gerçeği saklıyor?

Milattan Önce 6. Asır ile 0 yıları arasında bilimde ve felsefede hızlı bir gelişme vardı. Bu gelişmeden sonra gerçekdışçılık da hızlı bir atak yaparak peş peşe Hıristiyanlığın ve İslamiyet’in hakimiyet alanlarını geliştirmek için çok hızlı ataklar yaptıklarını görüyoruz.

Bu durum sadece fikir karşıtlığı ile ilgili olmadığına göre, bilimin neden olduğu maddi değişimle ortaya çıkan toplumsal dinamizme karşı, üretime katılmadan üretimin dinamikleri üzerinde tahakküm kuran parazit ruhanileri dediğimiz gerçekdışılıkla güçlenen parazit sınıf ve tabakalar atak yapabiliyor.

Sınıf hareketlerini, emekçi sınıfların haklarını gerekçe gösteren sınıf istismarcıların, üretim üzerinden büyük pay almak isteyen her türlü parazit güçlerin varlığını bu gerçekçilik veya gerçekdışılık ürerinde faal olduklarını görüyoruz.

Biz politikayı sosyolojinin kapsamında siyasal bilimleri öne çıkardığımızda militarist anlayışı benimseyen sağ ve sol siyasi aktörlerin tepkisini çekiyorsak idealizmden beslenen, sadece dinsel gericilik sahalarında gelişmediğini, aynı zamanda diğer parazit sınıf ve tabakaların taleplerine uygun olduğu ortaya çıkıyor.

Sağ ve sol askeri darbelerin nedeni de bu değil mi?

Maddi imkanların, üretimden elde eden ekonomik imkanların gaspı söz konusu olmazsa kimse askeri darbeler yapmaz. Düşünsel gericilikle ruhani sınıfların yerini askeri güçler aldığı zaman ruhani sınıf sadakatini göstermekten geri durmaz.

Bu gün Ak Parti iktidarını oluşturan koalisyonun dört eğilimini incelersek bunların geçmişte askeri darbeleri desteklediğini göreceksiniz. Bu gün Türkiye Büyük Millet Meclis’ini oluşturan yeminli milletvekillerin 12 eylül askeri anayasasına kabul oyu veren ailelerden gelenlerdir.

Uluslararası gücün Gladio’yu tasfiye müdahalesi başlayalı beri her kes telaş içindedir. Bazı yasaları istemeye istemeye çıkardılar. Kenan Evren Paşa karşısında kızarıyorlar her nedense! Bazı arkadaşlarımız hariç Kürtler de ekseriyetle savaş koşullarının ürünündür. Her iki taraf savaşa göre imal edilmişler. Savaşsız politika yapamıyorlar.

Bu durum üfürükçü siyasetin detaylarıdır. Dün sarıklı-cübbeliyle yaptıysa bu gün yeşil kara ve kırmızı tercihlerle yapıyor. Kimin hangi siyasal renkte olması mesele değildir. Asıl sorun çıkarın yön verdiği tercihtir.

Parazitler havada bulup tavada yerler. Bilimsel gerçekliği esas alanlar üretimi, emeği, çalışmayı, laboratuarı, fabrikayı, eli nasırlıları, ter dökenleri ve onların düşünsel ve eylemsel duruşlarını esas alırlar.