SİYASETİN VE DİNİN UMUT OYUNCAKLARI

Kani Yado – 21.05.2013: Umut kavram olarak güzel bir beklentiyi ifade etmekle birlikte, insanın aleyhinde gelişebilecek zamanı tasarruf biçimi de sürekli gündeme gelir. Umut insanı bir beklentide heyecanlandırdığı gibi, umutsuzluğa ve mutsuzluğa da sürüklerken felek olup insanı gam ve kederle baş başa bırakacağını tahmin etmek zor değildir.

İnsanın hayallerini süsleyen umutları siyaset malzemesi yapan politikacı, kendi amaçlarını gerçekleştirmek için bazen insanın temel ihraçlarını ve özgürlük taleplerini vaat eder.

Bazen inançsal taleplerini çocuk oyuncakları şeklinde gerçekdışı biçimde siyasete hurafeler şeklinde umut oyuncağına çevirir ve insanı gerçekleşmeyen bir beklentiye kaptırır.

Umutlar bir bahsi, bir yarışmayı kazanma beklentisi olabileceği gibi, insanın içtenlikli beklentisi ve yaşamsal talepleriyle de ilgili olabilir. Umutlar hak ve özgürlük talepleriyle de ortaya çıkabilir veya böyle bir umut oyuncağıyla kitlesel olarak bu beklentiyle onlara kaybettirilen bir umutsuzluğa da dönebilir.

Kürdler için “to be or not to be” belirsizliğinde umudun siyasal oyuncakları yaratılarak MİT dostlarının Kürdlere yeni barış oyuncakları sununcaya kadar sürdü. Şimdi akil adamlar tiyatrosunda “barış” oyunuyla zaman geçiriyoruz. Umut oyuncaklarının akıntısına kapılan zaman, Türkiye’nin lehine öyle güzel işliyor ki!

Geçmişte din siyasetlerinin imal ettiği umut oyuncakları hala günümüze kadar etkisini gösteriyor. Rabbimizin adına söylenip din sistemi şeklinde kurumlaştırılan yalanlarla insanlar, talanlar gerçekleştirmek için savaşçılığa yönlendirilmiştir. Ödül ya gazi ya Niyazi!

İnsanların canını almak, kanını akıtabilmek, mallarını gasp etmek için altından ırmaklar akan cennetler ve cennetlerde huriler vaat edilmiştir.

Geçmişte insanları aldatmak için yalanlar, hurafeler insanları aldatmaya yetmiştir.

Çöl erkek sapıklığının bilinçaltı karanlığında şekillenen kendine özgü istek huriler umut oyuncağı şeklinde sunulduğu zaman erkek egemen sisteminin kurbanlarını yeterinden ziyade heyecanlandırıyor.

Günümüzde insanları aldatmak, yönlendirmek için kullanmak zorunda oldukları umut araçları daha ciddiyetle seçiliyor.

Günümüzün insanlarının ürettiği umut oyuncakları genellikle daha gerçekçidir. Günümüzün politikasında bir sosyalist, emekçilerin iktidarlaşmasını umut olarak sunarken emekçiyi geleceğin devrim ütopyasıyla kişiyi bir beklentinin peşinde koşturur ve diktatöre muktedir olma imkanlarını sunar.

Diktatörler toplumlar için kurtuluş umutlarını üreterek toplumu kendine tutsak etmekle yetinmez, toplumu fanatik bir fedai duruma getirip gülünç duruma getirebilir.

Eski siyaset dediğimiz din fanatikleri ölümüne din siyasetlerine bağlıyken kendi elleriyle inşa ettikleri cehennemde cennet umudu yaratılmıştır. Hele erkek düzenleri sapıklığının yaygın olduğu çöl köleci sistemlerinde erkek öldükten sonra çok sayıda hurilere sahip olma umut oyuncağı onlara oldukça heyecan veriyor.

Babayiğit erkek ölüp hurilerine kavuşmak için hayli sabırsızdırlar. Silahlı İsrail askerlerinin üzerine balıklama atlayan fanatiklere de dünya şahit oldu! İşte size insanoğlunun en muhteşem komedisi! Bu zavallılar öldükten sonra Recep’in ihtişamı daha çok arttı. Umut oyuncağı bunun için kurgulanmıştı. Kürdler muhteşem Recep’leri yaratmada mahir olduklarını anlatmaya gerek yoktur!

Geçmişte köle sahipleri din siyasetleriyle ürettikleri umut oyuncaklarıyla köleleri savaştırmışlardır. Roma köleci toplum İmparatorluğu ekseriyeti doğulu olan köleleri savaştırarak Avrupa’da “Romenler“ ismiyle oldukça kalabalık bir kitle yaratıldı.

Osmanlı İmparatorluğu, erkek şeriat cenneti umut oyuncaklarını yaratarak Balkan halklarından devşirdiği insanlardan Anadolu’da ve Balkanlarda İttihat ve Terakki belasından ilginç bir Kemalist nesil yarattı. Günümüz toplumunda Anadolu’da hala dönüştürülemeyen kitle Kemalist CHP’li olarak kendilerini yaşatan bu umut yolcularıdırlar.

Siyasal umut oyuncakları dünyada büyük felaketlere neden olabilecek gelişmeleri de yaratabilir.

Avrupa faşizminden önce ortaya çıkan Kemalist faşizm milliyetçiliği ve devletçiliği o denli işledi ki toplum robota döndü. Bu yüzden dünya insanlığı tehlikeli gördüğü bu cumhuriyetçi/askeri imtiyazlıların yerine Mekke köleci toplum gelenekçileri olan cemaatleri Türkiye’nin yönetimine  uygun buluyor. Çünkü Türkiye’de iki ucu moklu bir değnekten başka alternatif gelişmemişti.

Türkiye’de Kemalistlerin bıraktığı enkaz üzerinde dini reformlar yapılıncaya kadar daha uzun süre askeri vesayet yerine Tanrının ordusu diyebileceğimiz cemaatlerin vesayetinde kalacaktır.

Kemalist sistem batı sisteminde eğitim yaparak umut oyuncaklarını daha elverişli araçlarla üretti. Bu ürettiği umuda dayalı beklentiyle Kürdleri de kendilerine benzetmede hayli başarılı oldu.

TC derin devleti siyasal umut oyuncakları yaratarak Kürdleri bağımsızlıkçılık oyununda beklentiye mahkûm ederek yaratılan imkanlardan Kürdistan’ın bağımsızlığına karşı bir kale yarattı. Al sana umut oyuncağının en kandırıkçı şekli!

Kürdler özgürlüğe ve bağımsızlığa o denli susadılar ki önüne gelen her umut oyuncağının üstüne atlamaması mümkün değildi.

Dünyada en büyük işkence bu durumu bilip de “oyuna gelmeyin!” diye haykıramamak. Tıpkı işkencehanede insanın hiçbir şey yapamaması gibi bir talihsiz durum!

Bu durumlar çok zordur. Cezaevi, işkencehane, hücre olayını bilenler anlayabiliyor. Gözlerinizin önünde her şey cereyan ediyor ama siz bağırmaktan veya kendinize zarar vermekten başka hiçbir şey yapamıyorsunuz!

Siyasetin umut oyuncakları bir ulusun kaderiyle oynayabilecek düzeyde etkili ise dünyayı bile etkileyen sonuçlarla ortaya çıkabiliyor. Kürdlerin 1970 öncesinden başlamak üzere daha sonrasında ulusal bağımsızlık talepleri üzerinde çalışmalar yoğunlaşınca karşılaştıkları siyasal umut oyuncaklarının tuzağından kurtulmak öyle kolay olmayacaktı.

Keşke böyle olsaydı, keşke şöyle olsaydı demenin bir yararı yoktur. Ankara’nın kirli havasında siyasal umut oyuncakları etkili bir şekilde üretilmemesi için bir neden yoktu.