MEZOPOTAMYALI ÇOCUKLAR

Milattan 6 asır sonra kanatlandık batıya
Hani develer Mezopotamya’da,
tozu dumana kattılar ya!
Biz göçmen kuşlarıyla birlikte uçmuştuk Anadolu’ya.
Daha sonra
Karanlık bastı bin yetmiş birde,
Karanlık, zifiri karanlık
bin dört yüz elli üçte
Güneş orada da batmıştı işte!
Devenin üstündeki putperest hacı
öyle koşuşturuyordu ki her yere!
Her taraf korkuluklar, korkular!
Her taraf minare minare…
Roma’da şafak sökmek üzere.
Kanatlanarak gelen Mezopotamyalı çocuklar
Çocukluğunu sımsıkı avuçlarının içine saklayarak
Güneşin doğuşunu beklediler hep birlikte.
Vincenzo Galilei’yla şarkılar söylediler.
Galileo Galilei ile brlikte
Bu şarkıları dinleyerek büyüdüler,
Karanlıktan kaçan Anadolulu ve Mezopotamyalı çocuklar,
Roma’da meşaleyi yaktılar.
Bir cağ kapanmıştı, bir cağa ayakbastılar
Ve dönüp arkalarına şöyle bir baktılar:
Güneş ışıl ışıl
Ve dediler ki:
Mezopotamya’dan getirdik biz,
Güneşi alıp döneceğiz
KANİ YADO